Doorbroken stilte
Na een warme dag maak ik een wandeling door het bos. Het koelt wat af en ik geniet van de rust in de natuur. Een heerlijk moment om mijn gedachten hun vrije loop te laten gaan.
Al mijmerend valt me iets op; het is stil…bladstil. De stilte doet wat met me, maakt me op de één of andere manier opmerkzaam alsof er ‘iets in de lucht hangt’. Ik realiseer me dat dit net zo voelt als het uitzien naar het aanstaande bazuinenfeest. De bazuin[1] zal klinken. Dit maakt me verwachtingsvol; Wanneer zal de bazuin klinken die de terugkomst van onze Koning, de Messias aankondigt?
Opeens hóór ik mezelf lopen en hindert het me. Ik stop en sta een poosje stil, nu is het écht stil…
Mijn gedachten gaan verder. Ik las dat de onderbroken klank van de bazuin een oproep is tot bekering, een oproep om ‘dingen op orde te brengen’ en ‘wakker’ te zijn. Wat heb ik op orde te brengen? Hoe is mijn verhouding tot God en waarin moet ik me omkeren? Hóe verwacht ik de terugkomst van De Messias en (her)ken ik Hem als Hij komt? Ben ik er klaar voor? Als laatste klinkt op het bazuinenfeest de langgerekte toon van de bazuin. Dit betekent: God gaat alles weer heel maken!
Ik weet niet hoelang ik stil sta, maar na een tijdje ga ik verder. En toch is het net of het ‘stilstaan’ met me meegaat. Ik besef dat stilstaan in dit geval geen ‘niks doen’ is, maar me aanzet tot reflectie en bekering. Ik kijk naar boven en zie een kleine maansikkel. Bijna nieuwe maan[2]…en dan wordt de stilte doorbroken met bazuingeschal.
De komende week ‘sta ik stil’. Doe je met me mee?
Shalom!
[1] Ik gebruik het woord ‘bazuin’ om eenduidig te zijn in de woordkeuze. De bazuin is in de Bijbel de sjofar (een ramshoorn).
[2] De start van de Bijbelse feesten hangt samen met de stand van de maan.
Reactie plaatsen
Reacties